برای آنان که به اجبار رأی می دهند
چکیده :مهم نیست که تبلیغات دروغین صدا و سیمای غیرملی در روزهای پس از انتخابات با آب و تاب از حضور کم سابقه و بلکه بی سابقه مردم در پای صندوق های رأی سخن بگوید. مهم نیست که مسئولان خرد و کلان نظام برای یکدیگر پیام تبریک بفرستند. مهم این است که پرده های تزویر و ریای اقتدارگریان فروریخته و دیگر کسی نمایش های تکراری امپراتوری دروغ را به تماشا نمی نشیند. این واقعیتی است که حاکمان خود بهتر از همه می دانند، هرچند دلبستگی شان به قدرت و توهم محبوبیت از دست رفته، شجاعت ابراز آن را از آنان سلب کرده است. ...
کلمه_ سیدکاظم قمی: حضور شجاعانه همراهان جنبش سبز در سالروز بیست و پنجم بهمن و انتشار بیانیه شورای هماهنگی راه سبز امید جهت جنبش بیرون از خانه در شب انتخابات و جنبش حبس خودخواسته و نمادین در روز انتخابات، نشانه های امیدوارکننده ای مبنی بر داشتن استراتژی و برنامه ریزی های بلندمدت این شورا برای جنبش است.
انتشار بیانیه های انتخاباتی شورا طی هشت ماه گذشته و همراهی تشکل ها و طیف گسترده و فراگیر فعالان جنبش سبز با خط مشی انتخاب شده در قبال انتخابات، نشان داد که شورا روز به روز در هماهنگی بیشتر با شخصیت ها، تشکل ها و خیل منتقدان پای بند به مبارزه مدنی مسالمت آمیز با خودکامگی، موفق تر بوده و گام های مؤثری در جهت اتخاذ شیوه های متحد و هماهنگ برداشته است. حملات تبلیغاتی نیندیشیده و اتهامات مضحک دستگاه های امنیتی و رسانه های وابسته به آن (از جمله صدا و سیمای امپراتوری دروغ) به سخنگوی شورا و طرح نام هایی برای گمانه زنی اعضای شورا در این هجمه تبلیغاتی، خود نشانگر واهمه اقتدارگرایان از انسجام و هماهنگی نیروهای منتقد است.
شورا طی یک سال گذشته نشان داده که بر خلاف اقتدارگرایان، استفاده از هر وسیله ای را برای نیل به اهداف جنبش سبز مشروع نمی داند و در حفظ استقلال، دفاع از منافع ملی، احترام به تنوع و تعدد شیوه های زندگی موجود در جامعه، پای بندی به شیوه های مبارزه بدون خشونت، بسط آگاهی در میان مردم و دیگر اصول و خط مشی های برشمرده شده در منشور جنبش سبز، ذره ای عقب نشینی نکرده است. حفظ اعتدال، صبر و شکیبایی و ادب در سراسر بیانیه های شورا و سخنان سخنگوی آن موج می زند و نشان از مرام و سنت پایه گذاران شورا که اکنون در زندان خانگی هستند و نیز آزادگان سرافراز دربند جنبش دارد.
اینک که بنا شده در روز دوازدهم اسفند در انتخابات شرکت نکنیم، باید در جهت اطلاع رسانی این کنش جمعی و انعکاس خبری سکوت گورستانی آن روز به جهانیان با جدیت و برنامه ریزی دقیق نیز تلاش کرد. جنبش اعتراضی سبز در استفاده از انتشار تصاویر خبری توسط خبرنگاران افتخاری و اطلاع رسانی سایبری در میان جنبش های آزادیخواهانه مردم منطقه پیشرو بوده و هنوز هم می تواند از این ابزاز استفاده کند.
سخنی هم با کسانی که به اجبار به پای صندوق های رأی برده می شوند (مثل کسانی که دوره نظام وظیفه را می گذرانند یا کارمندان و پرسنل برخی دستگاه های اجرایی و نظامی). پیشنهاد می شود این عزیزان با کشیدن یک ضربدر بزرگ بر روی برگ رأی خود، امکان سوء استفاده از آرای سفید را از آن دسته از مجریان انتخابات که تخلف و تقلب در آراء را برای نیل به اهداف خود مشروع می دانند (و در انتخابات سال ۸۸ نشان داده اند که در این راه هیچ خط قرمزی هم برای خود قائل نیستند) جلوگیری کنند.
باید توجه داشت که انتخابات از نوع کنش های اجتماعی است که در آن نمی توان حقیقت را از مردم پوشیده نگه داشت. درست مانند گرانی روزافزون کالاها و خدمات که اگر مسئولین مربوطه بر صفحه تلویزیون ظاهر شوند و سوگند به قرآن هم بخورند، قابل کتمان نیست. مهم نیست که تبلیغات دروغین صدا و سیمای غیرملی در روزهای پس از انتخابات با آب و تاب از حضور کم سابقه و بلکه بی سابقه مردم در پای صندوق های رأی سخن بگوید. مهم نیست که مسئولان خرد و کلان نظام برای یکدیگر پیام تبریک بفرستند. مهم این است که پرده های تزویر و ریای اقتدارگریان فروریخته و دیگر کسی نمایش های تکراری امپراتوری دروغ را به تماشا نمی نشیند. این واقعیتی است که حاکمان خود بهتر از همه می دانند، هرچند دلبستگی شان به قدرت و توهم محبوبیت از دست رفته، شجاعت ابراز آن را از آنان سلب کرده است.
من پیشنهاد می کنم آنهایی که مجبورند رای بدن اسامی میر حسین و کروبی و خانوم رهنورد را روی برگه ها بنویسند
از اینجا معلوم میشه در کشور دیکتاتوری هست که مردم حتی اختیار رای ندادن هم ندارن. من کارمند وزارت اقتصاد و دارایی هستم و شایع کردن که هر کسی در انتخابات رای بده و البته به لیست خود دولت هم رای بده در آینده ای نزدیک رسمیش میکنن. جالبه که از معاون اداره هم که میپرسیم راسته یا نه میگه: “حالا شما شرکت کنید تا ببینیم انشالله خداوند چی مقدر میکنه”.
هچ کس مجبور به اسلحه ګرفتن بروی هموطننان خودش نیست
هچکس مجبور به بی تفاوتی در مقابل فقر و فساد و دزدی و تجاوز و زندانی کردن و اعدام هموطننان خودش نیست
هیچکس مجبور به هیچ کاری نسیت !؟
مګر اینکه درد خود و خون خود را مهمتر و رنګین تر از قربانیان فقر و فساد و دزدی و تجاوز و زندانی ها و اعدام شدګان در خیاابانها و زندانها یداند
هیچکس مجبور به هیچ کاری نسیت !
مګر اجبار خود در آینه نګاه کردن ؟
آنچه که این آینه نشان میدهد تنها لایه ای از همان قضاوت الهی است
هیچکس مجبور به رأی دادن نیست مګر کسانی که دیګران را کم حافظه حساب میکنند
سلام
من تصمیم دارم برم یک گوشه و رای رو پاره کنم و بیام بیرون .
خوب نیست دیگران هم اگر امکان اینکار رو دارند ، همین کار رو بکنند.
افرین پیشنهاد نسبتا خوبی است. باید اطلاع رسانی کرد
یک سوال بزرگ دارم ؛ آیا اگر رهبران جنبش سبز طی ماجرای انتخابات ۸۸ از محبوبیت حاکمان ظالم و فاسد جمهوری اسلامی در نمی آمدند و کنار گذاشته نمیشدند ، باز هم افشاگری میکردند و از ظلم دوستان حاکمشان سخن میگفتند ؟!!!
سالها، کسانی به مانند کروبی ها و احمدی نژادها بر ما حکومت کردند و مردم را دوشیده اند ، حالا اگر کروبی دشمن احمدی نژاد شده آیا نشانه خوب بودن اوست ؟!!! یا دعوا بر سر سفره پهن مانده است!
سالهاست که انتخابات را تحریم میکنیم ، قبلا مگر اوضاع فرق میکرد ؟!!!
شما حالا به فکر افتاده اید که ، کنار گذاشته شده اید! بروید و بیش از این مردم را احمق فرض نکنید آقا ، ما خیلی وقت است اینها را تحریم کرده ایم !
البته خیلی ها هم هنوز امیدوارند و دلشان هم نمیخواهد که فکر کنند که برای چنین نظام دروغگویی پسر و فرزندانشان قربانی شده اند و به خون خود غلطیده اند !!!
در پایان باید بگویم که حکومتی که به دروغ مصلحتی ، اعتقاد دارد حتی اگر ما انتخابات را تحریم هم بکنیم ، رای ها را بیشتر اعلام میکند و ادعای درصد مشارکت بالای ۸۰ درصد خواهد داشت!
یا حق …
“این عزیزان با کشیدن یک ضربدر بزرگ بر روی برگ رأی خود، امکان سوء استفاده از آرای سفید را …….”
برادر ! این نوع رای نیز به حساب نظام ریخته میشود !و جز ء آ مار تعداد رای دهندگان محسوب میشود
بابا ول کنید انتخابات رو مردم خودشون رای نمی دهند ما ۶۷ نفر هستیم دوستان فامیل که رای نمی دهیم ول کنید به فکر خزعلی باشید
به اون دوستانی که می خواهند برگه رای را پاره کنند باید عرض کنم که این کار شدنی نیست. چون هر سال شناسنامه ها پیش مسئول صندوق می ماند تا برگه رای را به داخل صندوق بیندازید و بعد شناسنامه را دریافت کنید.
متاسفانه تجربه قبلی نشان داده حکومت برای بالا نشان دادن رای دست به هر کاری می زند مثلا در تمامی پادگانها شناسنامه سربازان را جمع می کنند و در صورت عدم آوردن شناسنامه سربازان اضافه خدمت می خورند. یا مثلا در زندانها همین امر تکرار می شود. یا بسیاری از ادارات و ارکانها علی الخصوص بسیج نیروی خود را برای شلوغ نشان دادن صفوف رای گیری به مراکز اخذ رای فرستاده و مجبور می کنند که چندین بار در صف بایستند. امیدوارم آنهایی که امکان عکاسی و فیلم برداری از صفوف حوزه ها را دارند این کار را انجام دهند.
اطلاع رسانی تنها کاری است که بیشترین نتیجه را دارد.
به هیچ وجه نباید در انتخابات شرکت کرد. وعده ها همه دروغند. از همین الان آمار شرکت کنندگان تهیه شده و بعد از انتخابات آن را پرشور خواهند خواند.
آیا رای به میر حسین و کروبی و … بهتر از یک ضربدر بزرگ نیست؟
هر کس که مجبوره رای بده بره و برگ رای رو دستش بگیره دست هاش رو ببره بالا پاره کنه تا شاید بعضی از مردم هم با این کار به خودشون بیان که اونها هم این کار رو بکنه . با خونه موندن ما در روز ۱۲ اسفند خیلی چیزها ثابت می شه اما حکومتی که تی وی و رادیو داره از این کخ ما نیایم نمی ترسه بلکه شروع می کنه به پخش ارشیو و پخش تکرارای چندین حوزه به نظر من هر کس مجبوره یا برای اینده اش مهمه که مهر رای گیری توی شناسنامه اش باشه بره توی حوزه برگ رای رو پاره کنه و السلام
pa az khane birun gozashtan hemaghat ast.in dustan k az pare kardan ray minevisand az taraf hokumat ajir shodeand
به کوری شما در انتخابات شرکت میکنیم
هر رای که به صندوق ریخته شود با هر عنوانی یعنی تائید
من تجربه دارم با رای ندادن هیچ اتفاقی برای هیچ کس نمی افتد. رای پاره کردن و به نام دیگران رای دادن حتی رهبران جنبش سبز کاری بیهوده است و به نفع سرکوبگران تمام می شود. چون انها فقط شرکت در انتخابات را می خواهند. فقط رای ندهید.
بهتون توصیه میکنم رمان کوری و بینایی را از ژوزه ساراماگو بخونید.
خب شرکت کنید به ما چه ما با اگاهان کار داریم نه با کسانی که گوش و چشم خودشون رو به رسانه ملی الوده کردن
هیچکس نباید احساس کند که مجبور است، شما دیدید که وقتی نوشتید میرحسین؛ خواندند محمودمغول
پس دوستان؛ هرگز در خیابان نیز آفتابی نشوید؛ اگر کاری ندارید. بگذارید لااقل صف‌هایمان جدا باشد و قلب متقلبین تهی. مگذارید احساس کنند فریبشان پیروز مانده و قرآن‌های بر سر نیزه، هنوز هم اثر دارد.
آگاهی چشم اسفندیار است. یادمان باشد.
یادمان باشد که میرمان را با رایمان دزدیدند.
ضربدر واسه چی رو برگه بکشند خامنه ای فقط صف شلوغ وطولانی میخواد برگه سفید میخواد که بگه مردم دوباره اومدند بامن بیعت کردند(حالا چه تقی باشه چه نقی جنتی خودیامونا ببخشید خود فروخته هامونا را میده تومجلس ) تا انتخابات بعدی هم یه نقشه دیگه واسشون داریم بکشیمشون پاصندوق…
ضرب در و یا پاره کردن و اسم کس دیگر نوشتن و غیره همه دلالت بر حضور است.
تحت فشار گذاردن حاکمیت نیاز به یک کنش جمعی دارد و یک کنش جمعی امری است که دفعتا روی نمی دهد. به عبارت ساده تر، شما نمی توانید یک شبه یک میلیون نفر را به خیابان بیاورید، بلکه باید به تدریج فضای جامعه را شکل دهید تا یک میلیون نفر به خیابان بیایند.
نخستین گام برای یک شکل دهی فضا تعریف یک خواست مشخص است تا مردم و نخبگان بر اساس آن جمع شوند. این خواست مشخص به تدریج در حال شکل گیری است و فقط باید به آن رسمیت داد. آن خواست چنین است: “حذف اصل قرون وسطایی ولایت فقیه و حذف آیت الله خامنه ای از ساختار قدرت”.
اکنون دیگر زمان اصلاحات گذشته است، زمان اجرای بی تنازل قانون اساسی نیز گذشته است و زمان، زمان فضاسازی برای یک تغییر بنیادی است. باور کنیم که هر خواسته ای کمتر از خواسته فوق، ابتر است (چنان که دوران اصلاحات و سال ۸۸ نشان داد) و از آن مهمتر مردم نیز حاضر نیستند هزینه بدهند تا مثلا آقای خامنه ای در منش خود تغییری بدهد. حذف آقای خامنه ای از ساختار قدرت و از آن مهمتر حذف اصل قرون وسطایی ولایت فقیه کمترین خواسته ای است که می توان بر سر آن اجماع کرد.
پس از تعریف یک هدف مشخص، گام بعدی انجام اقدامات دفعی و اثباتی است تا مردم را به حرکت درآورد و آنان را در برابر حکومت متحد کند. عدم شرکت در انتخابات یک حرکت دفعی است. بدون تردید این حرکت لازم است، اما ما نیازمند حرکتهای دفعی و اثباتی بعدی هستیم تا ماشین مردم به حرکت درآید. به عبارت ساده تر، باید کنش هایی با دو هدف مشخص را برنامه ریزی کرد.
۱. ایجاد دو قطبی حاکمیت – مردم
۲. ایجاد اجماع بین گروههای مختلف مخالف حکومت
یک مثال از حرکت اثباتی، اعتراضات پس از اعلام نتایج انتخابات است. اعتراض خیابانی به نتایج انتخابات به ویژه در شهرهای کوچک که در آنها پتانسیل اعتراض در انتخابات مجلس زیاد است، می تواند موثر باشد. البته حکومت با انتخاب ۱۲ اسفند (دو هفته مانده به عید) به عنوان روز رای گیری تلاش کرده است تا زمان اعتراض را کوتاه کند اما این دلیل نمی شود که ما دست به اقدام نزنیم.
از طرف دیگر، باید برای کنشهای اعتراضی بلند مدت برنامه ریزی کرد. برای مثال، از هم اکنون باید برای ۱۲ اردیبهشت (روز معلم) یا روز کارگر برنامه ریزی کرد و فراخوان داد. توجه داشته باشید که با توجه به محدودیت اطلاع رسانی، یک فراخوان باید خیلی زود صورت بگیرد تا فرصت اطلاع رسانی در جامعه فراهم شود.
یک پیشنهاد مهم برای آنهایی که مجبورند رای بدهند. لطفا اطلاع رسانی کنید:
*******************************************************************
اگر شخصی اصرار داشت که فقط به خاطر مهر خوردن شناسنامه و نگرانی
از وضعیت شغلی اش مجبور به شرکت در نمایش انتخاباتی است،
کافیست راه حل زیر را به وی ارائه دهید:
*******************************************************************
شما می توانید در مرحله اول انتخابات را تحریم کنید؛
و در مرحله دوم که فقط ۲ ماه دیگر برگزار میشود برای مهر خوردن شناسنامه
شرکت کنید.
*******************************************************************
از آنجا که در اغلب حوزه ها از جمل تهران و شهرهای بزرگ به دلیل تعدد لیستها،
به مرحله دوم کشیده خواهد شد(همانن دوره قبل) پس هر کس که این نگرانی را دارد
می تواند چنین کند.
مهر دور دوم با مهر دوره اول فرقی ندارد فقط با خودکار عدد ۲ را می نویسند.
ضمنا اگر کسی دور اول شرکت نکند در دور دوم در هر حوزه ای می تواند
شرکت کند.
*****************************************************************
از کلمه و شما عزیزان می خواهم این پیشنهاد را جدی گرفته و اطلاع رسانی کند.
هیچ کس مجبور به رأی دادن نیست همانطور که هیچ کس مجبور به کشتن هموطنان خود نیست. از رأی ندادن آسیبی به کسی نمی رسد. اگر از مهر نشدن شناسنامه نگرانیم هرگاه خبری شد بگوییم شناسنامه مان گم شده یا حتی برویم و درخواست المثنی بدهیم. اما اگر آنقدر ترسو باشیم که به واسطه احتمال ضعیف خطری رأی بدهیم استبداد، گرانی ، دربدری و بدبختی حقمان است.
هدف کوچک ارزش هزینه دهی را ندارد و مردم نیز استقبال نمی کنند. شاید گفته شود که اگر هدف را کوچکتر بگیریم ممکن است طیف بیشتری جمع شوند اما باید توجه داشت که در هر صورت طیف وسیع نیز حاظر نخواهد بود هزینه بدهد. هزینه را کسی می دهد که هدف ارزش هزینه دهی را داشته باشد.
ما شرکت می کنیم.امپراطوری دروغ شمایید که ساده دلان را فریب می دهید
رأی من
رأی من شد اسیر قفس /جا به جا،جای ناکس وکس
رأی من،در حصار فریب /دور از او جمع دوستان وغریب
رأی من گرچه در قفس است /یاد آن مرغ عاشقانه بس است
لاله در هر کجا که می روید /یاد او دارد و ز او گوید
قلب من پر ز ناله ودرداست /شهر من،ظالمانه وسرداست
خسته از حرفهای بیم آلود /خسته از نیشهای زهر آلود
زرد گشته شاخه های امیدم /بس ستم ها به باغبان دیدم
رأی من،با تو من سخن دارم /زخم نامردمی به تن دارم
رأی من،برگه هویت من!/بی هویت شدم بدون تو من
گور من بی نشان شده است /مادرم بی زبان شده است
بعد تو من شدم منافق وکور!/سهم من،حبس وتازیانه وگور!
خائن وخارجی وجاسوسم! /بعد تو عقده ای جهانسوزم!
داد من را لقب یکی خاشاک /حکم مرتد وکافر و ناپاک
بعد توسبزبرگ تحفه درویش /دل ز ظلم ستمگران شده ریش
بعد تو تا زمان زمان باقیست:/برگه ی رأی من دگر خالیست
صفیر
برای مجلسی که ذیل امور هم نیست و صد بار از مجلس آریامهری بله قربان گو تر است؛ حتی و فقط اگر حتی، انتخابات هم جای افتضاحات را بگیرد، شرکت در رأی گیری آن خود مچل کردن است و پذیرفتن اینست که ما بی ارزشیم و سزاوار بیش از چنین مجلس قلابی و نمایشی نیستیم!
دوستان و برادران
اکنون زمان ان است که خود کنترل جنبش را بدست بگیریم و اقداماتی پیوسته را اغاز کنیم.
ساده تویی که فریب این …ها را خورده ای(جای خالی گذاشته که هرکی هر صفتی خواست براشون بزاره)
ستاد انتخاباتی کشور : به کوری چشم استکبار، صندوق ها از هم اکنون پر آرای مردم است….
باش تا صبح دولتت بدمد
دقیقاً اطلاع ندارم که خود موسوی در جریان مواضع این سایت های منتسب به خودش هست یا نه ولی اگه هست متاسفم براش! ۳۰ سال کار خودشو به لجن کشید
به کوری چشم شما کوردلان رای میدم به جبهه متحد، پایداری و ایستادگی هم رای میدم تا کور بشه هرکی داره دقیقاً حرف صهیونیست ها رو واسه این مردم تکرار میکنه!
فرق دیکتاتور ما با استالین و قذافی و صدام و سایر جائرین که به رای مردم اهمیتی نمی دادند ،این است که این آقا یا درانتخابات تقلب می کند یا مثل الان گدائی رای از ملت می نماید. حجب و حیا هم حدی دارد. بی پرده آنچه در سینه دارید را برملا کنید البته پیش مردم که روسیاهی اید بلکه نزد امثال این آقایانی که این کامنت ها را یا از روی ساده دلی یا به خاطر مواجبی که می گیرند می گذارند. ثم کلا سوف تعلمون.
من نه به عنوان انتخاب شخص خاصی جهت حضور در مجلس شورای اسلامی بلکه با شرکت خود در انتخابات بار دیگر به جمهوری اسلامی که پدران من به آن بلی گفته بودند بلی میگویم.این یک همه پرسی بزرگ هست.دوستان از توهم بیرون بیاید.سال ۸۸ هر چه بود تمام شد…ایران را دوباره بسازیم با حضور……..
در جامعه ای که “مذهب علیه مذهب” پر رنگ است و دین بازیچه دست اقتدارگرایان و سطح آگاهی مردم پایین چه امیدی به پیروزی است؟